Riooo!!!

Als je aan Brazilië denkt dan denk je aan Rio de Janeiro. Dat kunnen we natuurlijk niet overslaan. Vooraf hadden we al afgesproken; "in Rio gaan we even flink de toerist uithangen, ongeacht de kosten". Kortom; Rio here we come!

De tocht er naar toe gaat helaas niet zonder slag of stoot. Na een lange periode van zuidenwind breekt er eindelijk een periode met redelijke wind uit het noordoosten aan. Het probleem is alleen de onweersbuien die overal voorspeld worden. Het zou precies mogelijk moeten zijn om tussen de buien door te varen. Maar dat is wel weer een krap weergat. We besluiten toch maar te gaan. Op maandag varen we weg uit Vitória. Onze buurman Yehuda helpt ons met het losgooien van de lijnen. "Its going to rain a lot" roept hij bezorgd. "We'll be fine" roepen we stoer terug.

's Nachts kunnen we onszelf wel voor onze kop slaan. De hele lucht is gevuld met lichtflitsen als ik de wacht van Petra overneem. Ik overdrijf niet als ik zeg dat je er een boek bij zou kunnen lezen. Terwijl Petra (probeert te) slapen zit ik buiten met een brok in mijn keel naar de lucht te kijken.

We krijgen uiteindelijk twee onweersbuien over ons heen. Één ervan gaat gepaard met zeer zware windstoten. Die tweede bui is zo heftig dat we ons even hardop afvragen of dit de moeite wel waard is. "Vinden we dit nog wel leuk?" We besluiten de tocht te onderbreken en voor anker te gaan bij Cabo Frio. Even bijkomen. Na een goeie nachtrust voelen we ons gelukkig al weer veel beter. De volgende middag wachten we nog één onweersbui af om daarna het laatste stuk naar Rio te overbruggen.

's Ochtends vroeg varen we langs de suikerbroodberg de baai van Rio binnen. Op slag zijn de klote momenten weer vergeten. Inmiddels liggen we bij de jachtclub van Niteroi. De tocht van Cabo Frio tot hier verliep gelukkig rustig. Toch vinden we dat we na zo'n tocht nog meer reden hebben om eens goed van Rio te gaan genieten. "We zijn gewoon naar Rio de Janeiro gezeild!!!"