Hafskip

“Wat een geweldige plek zijn we nu weer beland” denk ik met een grote glimlach op mijn gezicht. We zijn uitgenodigd door Manilyn en Steffen voor een zogenaamde “kerst barbecue”. Manilyn ken ik van mijn cursus Spaans. Zij en haar man hebben in de bergen een huisje met wat grond. Op het stukje land hebben ze fruitbomen, verbouwen ze wat groenten en aloé vera planten. Kippen en een paar varkentjes staan nog op het verlanglijstje zeggen ze lachend. Terwijl Petra zich tegoed doet aan een sinaasappel uit de tuin staar ik even over de oceaan. Ooit... Met m’n telefoon maak ik snel een fotootje. Balen dat ik onze camera niet heb meegenomen. Terwijl wij rondlopen wordt de BBQ klaargestoomd. We krijgen een heerlijke maaltijd voorgeschoteld. Als we ’s avonds vertrekken dan krijgen we van Manilyn nog even voorraad homemade loempia’s en cocosgebak mee. Daar kunnen we het komende halfjaar weer mee vooruit! Vanmiddag zijn we uitgenodigd voor een borrel en een pre-kerstdiner(tje) op de Rambler. De

Zelfs je droomreis wordt op een gegeven moment blijkbaar gewoon. Hoogste tijd voor wat verandering! Voor ons blijkt deze noodzakelijke stop een heerlijke onderbreking van het 'normale'. Hoewel we het in het begin spannend vonden, beginnen we inmiddels al lekker te settelen. Petra is begonnen met haar werk en ik ben druk met klussen (nou ja, erover nadenken dan..) en m’n Spaanse lessen. Tenerife blijkt, tegen onze verwachting in, een ontzettend mooi eiland! Het noorden van het eiland is een stuk minder toeristisch en de natuur is hier geweldig. Ook het sfeertje is nog lekker Spaans en doet ons een klein beetje denken aan onze aankomst in A Coruna. We eten, drinken en hiken (klinkt iets minder suf dan wandelen) er lustig op los. We leren veel nieuwe mensen kennen van allerlei nationaliteiten. Doordat we ons volledig onderdompelen in het normale leven op Tenerife, komen er ook andere dingen op ons pad. Zo help ik tegenwoordig een Spaanse jongen van het eiland met z'n Neder

Na een erg rustige tocht komen we twee weken geleden 's ochtends vroeg aan op Tenerife. Twee en een halve dag hebben we gevaren vanuit Porto Santos. Als de zon opkomt varen we al dicht bij land dus we kunnen het eiland goed bekijken vanaf het water. Ik word net wakker en de imposante bergen die uit het water schieten zijn indrukwekkend om te zien. Zodra we de haven binnenvaren komen we de Zweedse Lars en Marie weer tegen. Ze liggen hier al even en ze hebben een leuk barretje ontdekt. Na de ‘middagborrel’ bij hun aan boord gaan we samen op weg. We belanden in een tentje met heerlijke live muziek. We genieten van de Spaanse sferen en laten het ons goed smaken. De avond eindigt dan ook opnieuw aan boord van Lars en Marie waar we tot middernacht  Zweedse en Nederlandse liedjes over de haven lallen. Ja de Hafskip-bemanning is weer gearriveerd! De dagen er na huren we een auto waarmee we over het eiland crossen. We rijden door een spectaculair maanlandschap naar de vulkaan "El T

"Zullen we het gewoon doen?" We kijken elkaar vragend aan. "Waarom niet?" Tja, denk ik, waarom niet?. "Fuck it, we doen het gewoon!" Toen we in Aveiro (Portugal) lagen hebben we een paar punten op een rij gezet: 1. We zullen onderweg moeten werken om ons reisbudget aan te vullen. 2. We willen langs Zuid-Amerika varen waar Spaans toch echt wel een must is. 3. We hebben nog diverse projecten aan de boot die we gedaan willen hebben. "Kunnen we niet in een Spaanstalig land werk zoeken en daarnaast klussen en Spaans leren?" vragen we ons af. We laten ons niet tegenhouden door de negatieve reacties als; "dat lukt je nooit" en "dat wil iedereen wel" en we gaan op zoek. Wanneer we een beetje rond-googlen komen we al snel een bedrijf tegen dat mensen nodig heeft die Nederlands en Engels spreken. Het bedrijf zit op Tenerife. Laten we daar nou net langs komen. Na kort overleg besluiten we het gewoon te proberen. Binnen 5 dagen i

We liggen nog in de haven van Porto Santo. Een week al weer. Hoewel we met een schuin oog wel naar de weerkaartjes kijken hebben we nog niet de behoefte om al weer verder te trekken. Nadat we hier hebben aangelegd komen we onze 'lievelings-zweden' Lars en Marie tegen. We hebben hen ontmoet in Camarinas (Spanje). Toevallig liggen zij hier nog te wachten op een mooi weergat om naar Tenerife te varen. Dat moet natuurlijk gevierd worden met een borrelafspraakje. 's Avonds komen ze langs op de Hafskip en het is direct weer gezellig. Als Lars dan ook nog zijn gitaar ophaalt is het helemaal feest. Hij heeft nummers van Bob Dylan, Tom Waits en zelfs een paar eigen nummers op het repertoire. Genieten geblazen! Van Lars en Marie krijgen we de tip om Madeira met de ferry te bezoeken in plaats van er zelf naar toe te varen. De havens liggen er vaak stampvol en zijn erg duur. Aangezien we in Porto Santo inmiddels gratis liggen is de keuze snel gemaakt. Met de ferry gaan we naar

“Nu zijn we toch wel écht op de oceaan” roept Petra glunderend. Het is een windstille dag en om ons heen een spiegelgladde Oceaan. Plotseling geeft Petra een gilletje van opwinding “kijk daar, een schildpad!” Als ik kijk zie ik inderdaad een forse schildpad langs de boot zwemmen. Formaatje motorhelm. Wat een grappig gezicht is dat zeg. Je zou haast denken dat die beesten alleen in een dierentuin leven. Dinsdag zijn we vertrokken uit Cascais (Lissabon) voor een  5-daagse overtocht naar Porto Santo (Madeira groep). De eerste dag hebben we heerlijk kunnen zeilen. Na een dag valt de wind echter weg en moet de motor aan. De tweede dag wordt het steeds duidelijker dat we nu toch echt op de Oceaan zitten. Het water is ontzettend helder en diepblauw, dolfijnen zwemmen voor de boot uit , ’s nachts springt er een vliegende vis op het dek (zoek maar op, kan echt) en nu hebben we dus schildpadden rond de boot zwemmen. De dagen erna blijven rustig en we vermaken ons met lezen, over de oceaan st