Hafskip

Bijna een week zijn we inmiddels onderweg. Erg hard gaat het niet. De wind is erg rustig en wij dus ook. We zijn al blij met een daggemiddelde van 100 Nm. Maar we gaan gestaag vooruit. Voordeel van de rustige wind is wel dat het erg relaxed is op de Hafskip. Verveling is momenteel het grootste probleem aan boord. Veel tijd om te lezen en na te denken zullen we maar zeggen. Eerste kerstdag hebben we gevierd met ragoutbakjes. Bij gebrek aan bakjes is het spaghetti met ragout geworden. Als uitzondering op onze regel niet drinken aan boord, een klein flesje wijn opengemaakt. Een beetje feest dus. Vanochtend bij wijze van bezigheidstherapie de vislijn maar eens uitgegooid. Binnen een uur was het raak. Een forse mahi mahi. Na een bloederige strijd (die ik uiteindelijk heb gewonnen) liggen de filets nu in de koelkast te marineren voor vanavond. Petra's therapie is vandaag appeltaart bakken dus een toetje hebben we er ook bij. Kortom; alles gaat goed aan boord. Gevaren: 587 N

Nou….dan is het bijna zover….morgen vertrekken we….minimaal drie weken op de Atlantische Oceaan. Over de evenaar en dwars door de Doldrums. De Doldrums dat bekend staat om z’n windstiltes en plotselinge onweersstormen inderdaad….Een mens doet zichzelf wat aan voor een beetje avontuur. De afgelopen twee weken lagen we in Mindelo. We vonden het een heerlijke plek. Zowel in de haven als op de ankerplaats is het een komen en gaan van boten. Dagelijks worden er wel een aantal boten uitgezwaaid onder luid gejoel. Alle nationaliteiten komen voorbij en iedereen is maar met één ding bezig; de overtocht! Ook wij hebben ter voorbereiding de boot nogmaals nagelopen en voorraden aangevuld, hier en daar een (afscheids)borrel meegepakt en een klein beetje aan sightseeing op het eiland gedaan. Van diverse boten hebben we afscheid genomen. De Dina Helena zullen we waarschijnlijk nog tegenkomen in Zuid Amerika. De overige boten zijn vrijwel allemaal onderweg naar Suriname. Één boot heeft zelfs beslo

​Op de oceaan hebben we uiteraard geen internet. Om toch af en toe wat op ons blog te kunnen plaatsen zouden we dit ook moeten kunnen mailen via de kortegolfradio. Even testen.... Waarempel! Hij doet het!

We liggen een dag of 5 voor anker in het haven kommetje van Palmeira op het eiland Sal. Palmeira is een heerlijk slaperig vissers dorpje. In plaats van onze bijboot op te pompen, laten we ons dagelijks ophalen door de lokale havenmeester/boottaxi/regelaar. Voor een paar euro haalt en brengt hij je naar de kant. Wanneer je terug wilt roep je hem op via de handmarifoon. Soms gaat het goed. Soms sta je een half uur te wachten. Hoort er bij. Hoewel het hier behoorlijk ‘verwesterd’ is voel je toch gelijk dat je niet meer in Europa bent. Zeker in Palmeira waan je je nog even in een afgelegen Afrikaans dorpje. Hier en daar wat kleine winkeltjes, een centraal waterpunt en een lokaal douchegebouw. Het afgelegen gevoel verdwijnt overigens snel als je pad gekruist wordt door een TUI-rondleiding. Bij wijze van onze eigen rondleiding stappen we in een Aluguer naar de zuidelijke plaats Santa Maria. Een Aluguer is een bestelbusje of pickup dat dienst doet als buslijn. In plaats van vaste vertrekt