Hafskip

Bijna een week zijn we inmiddels onderweg. Erg hard gaat het niet. De wind is erg rustig en wij dus ook. We zijn al blij met een daggemiddelde van 100 Nm. Maar we gaan gestaag vooruit. Voordeel van de rustige wind is wel dat het erg relaxed is op de Hafskip. Verveling is momenteel het grootste probleem aan boord. Veel tijd om te lezen en na te denken zullen we maar zeggen. Eerste kerstdag hebben we gevierd met ragoutbakjes. Bij gebrek aan bakjes is het spaghetti met ragout geworden. Als uitzondering op onze regel niet drinken aan boord, een klein flesje wijn opengemaakt. Een beetje feest dus. Vanochtend bij wijze van bezigheidstherapie de vislijn maar eens uitgegooid. Binnen een uur was het raak. Een forse mahi mahi. Na een bloederige strijd (die ik uiteindelijk heb gewonnen) liggen de filets nu in de koelkast te marineren voor vanavond. Petra's therapie is vandaag appeltaart bakken dus een toetje hebben we er ook bij. Kortom; alles gaat goed aan boord. Gevaren: 587 N...

Nou….dan is het bijna zover….morgen vertrekken we….minimaal drie weken op de Atlantische Oceaan. Over de evenaar en dwars door de Doldrums. De Doldrums dat bekend staat om z’n windstiltes en plotselinge onweersstormen inderdaad….Een mens doet zichzelf wat aan voor een beetje avontuur. De afgelopen twee weken lagen we in Mindelo. We vonden het een heerlijke plek. Zowel in de haven als op de ankerplaats is het een komen en gaan van boten. Dagelijks worden er wel een aantal boten uitgezwaaid onder luid gejoel. Alle nationaliteiten komen voorbij en iedereen is maar met één ding bezig; de overtocht! Ook wij hebben ter voorbereiding de boot nogmaals nagelopen en voorraden aangevuld, hier en daar een (afscheids)borrel meegepakt en een klein beetje aan sightseeing op het eiland gedaan. Van diverse boten hebben we afscheid genomen. De Dina Helena zullen we waarschijnlijk nog tegenkomen in Zuid Amerika. De overige boten zijn vrijwel allemaal onderweg naar Suriname. Één boot heeft zelfs beslo...

​Op de oceaan hebben we uiteraard geen internet. Om toch af en toe wat op ons blog te kunnen plaatsen zouden we dit ook moeten kunnen mailen via de kortegolfradio. Even testen.... Waarempel! Hij doet het!

We liggen een dag of 5 voor anker in het haven kommetje van Palmeira op het eiland Sal. Palmeira is een heerlijk slaperig vissers dorpje. In plaats van onze bijboot op te pompen, laten we ons dagelijks ophalen door de lokale havenmeester/boottaxi/regelaar. Voor een paar euro haalt en brengt hij je naar de kant. Wanneer je terug wilt roep je hem op via de handmarifoon. Soms gaat het goed. Soms sta je een half uur te wachten. Hoort er bij. Hoewel het hier behoorlijk ‘verwesterd’ is voel je toch gelijk dat je niet meer in Europa bent. Zeker in Palmeira waan je je nog even in een afgelegen Afrikaans dorpje. Hier en daar wat kleine winkeltjes, een centraal waterpunt en een lokaal douchegebouw. Het afgelegen gevoel verdwijnt overigens snel als je pad gekruist wordt door een TUI-rondleiding. Bij wijze van onze eigen rondleiding stappen we in een Aluguer naar de zuidelijke plaats Santa Maria. Een Aluguer is een bestelbusje of pickup dat dienst doet als buslijn. In plaats van vaste vertrekt...

“Gooi die lijn maar los!” roep ik naar Petra op het voordek. Langzaam varen we achteruit de box uit. Het is donderdagmiddag 22 november 2018, 13:15 uur. We  vertrekken naar Kaapverdië. Zodra we de box uit zijn horen we luid gejoel. Er gaat een scheepshoorn. Een steiger verderop zien we de bevriende zeilers Fabian  en Vanessa enthousiast naar ons zwaaien. “Tot ziens in Brazilië!” roept Fabian (zijn gaan ook naar Brazilië). Nogmaals luidt hij de scheepshoorn. We krijgen er kippenvel van en we zwaaien uitbundig terug. Met een grote glimlach varen we de haven uit. Samen met de ‘Lola’ van Pieter-Jan en Renske vertrekken we vanaf La Gomera. De Lola is sneller dan de Hafskip dus we hebben niet de illusie dat we ze lang zullen bijhouden. De eerste uren varen we gezamenlijk op. Na een paar uur stevige wind, in de acceleratiezone rond het eiland, kalmeert de wind wat. We zetten de fok bij en zetten koers naar het zuiden. Zoals verwacht verliezen we al snel contact met de Lola. ’s Nac...

“Eind deze week lijkt er een mooi weergat aan te komen” zeg ik tegen Petra. “Zullen we dan vertrekken?” “Is goed, antwoord ze, hebben we nog even de tijd voor de laatste voorbereidingen”. We liggen nu al een week of twee op La Gomera en we hebben zin om verder te trekken. Het eerdere plan om het eiland El Hierro nog te bezoeken laten we varen. We merken dat we weer toe zijn aan iets nieuws. We zijn tenslotte op reis. Aan de horizon lonkt Kaapverdië. De boot hebben we volgestouwd met voedsel voor de komende maanden. De overtocht naar Kaapverdië hopen we acht dagen over te doen. In ons achterhoofd hebben we echter ook al de oceaan oversteek naar Brazilië. Met een beetje mazzel doen we daar drie weken over. Hier op de Canarische eilanden is het nog relatief makkelijk inslaan. Dat doen we dan ook gretig. Momenteel aan blikvoer en pastas geen gebrek op de Hafskip. Verse groenten en fruit zijn inmiddels ook aan boord. Ook onze gasflessen zijn weer gevuld. Dat is nog wel een dingetje ...

Na een periode van ruim zeven maanden zijn we sinds een paar weken eindelijk weer aan boord. De scheepskas is gespekt en we hebben zin in nieuwe avonturen. Het voelt gelijk vertrouwd om terug te zijn. Wel was het even spannend om ons ‘huisje’ weer te zien. Zou alles nog heel zijn, geen schimmel of andere ellende? Gelukkig zag ze er erg goed uit. Behalve twee gebroken vlaggenlijntjes en een dikke laag stof was alles in prima staat. Na een weekje (erg rustig) voorbereidingen treffen konden we dan ook weer het water in. Voelt toch beter nu we drijven. De afgelopen weken hebben we onze rustige modus voortgezet. Heel veel is er niet gebeurd. Eerst maar weer een beetje wennen is ons motto. Van de werf zijn we doorgevaren naar Marina Santa Cruz. Hier lig je haast midden in de stad dus perfect voor onze klusjes. We beginnen gelijk aan de kluslijst met dingen die we gedaan willen hebben voordat we oversteken. Die kluslijst wil maar niet slinken dus we zullen één dezer dagen ons temp...