Oversteek Kaapverdië

“Gooi die lijn maar los!” roep ik naar Petra op het voordek. Langzaam varen we achteruit de box uit. Het is donderdagmiddag 22 november 2018, 13:15 uur. We  vertrekken naar Kaapverdië. Zodra we de box uit zijn horen we luid gejoel. Er gaat een scheepshoorn. Een steiger verderop zien we de bevriende zeilers Fabian  en Vanessa enthousiast naar ons zwaaien. “Tot ziens in Brazilië!” roept Fabian (zijn gaan ook naar Brazilië). Nogmaals luidt hij de scheepshoorn. We krijgen er kippenvel van en we zwaaien uitbundig terug. Met een grote glimlach varen we de haven uit.

Samen met de ‘Lola’ van Pieter-Jan en Renske vertrekken we vanaf La Gomera. De Lola is sneller dan de Hafskip dus we hebben niet de illusie dat we ze lang zullen bijhouden. De eerste uren varen we gezamenlijk op. Na een paar uur stevige wind, in de acceleratiezone rond het eiland, kalmeert de wind wat. We zetten de fok bij en zetten koers naar het zuiden. Zoals verwacht verliezen we al snel contact met de Lola. ’s Nachts wanen we ons alleen op de oceaan.

De eerste dagen zijn pittig. De wind is erg rustig maar beiden voelen we ons een beetje katterig. Nooit eerder hebben we last gehad van zeeziekte. Zouden het dan toch de zenuwen zijn die dit keer meespelen? Meer dan een jaar hebben we niet gezeild. Gelijk een tocht over de oceaan van acht dagen is misschien wel erg ambitieus? Gelukkig blijft het bij een beetje katterigheid en gaat het na een dag of drie beter.

Het weer blijft ondertussen schitterend. De weersverwachting lijkt grotendeels uit te komen. Na drie dagen lichte wind steekt er een perfect constant windje 5 à 6 op. Precies  van achteren. We zetten de zeilen ‘melkmeisje’ en laten de windvaan sturen. Grote golven komen van achteren. Wij moeten even slikken maar Hafskip trotseert ze met gemak.

Na een aantal dagen gaan we rekenen wanneer we aankomen. We mikken op het eiland Sal. We willen niet in het donker aankomen dus zullen we onze zeilvoering daar op aan moeten passen. We zullen óf sneller, óf langzamer moeten gaan varen om niet in het donker aan te komen. Omdat we geen haast hebben kiezen we voor het laatste. We steken nog een rif en verkleinen de fok tot een stringetje. Met 5 knoopjes gemiddeld varen we verder.

Donderdagmorgen rond 10:00 uur komen we aan op Sal. We ankeren precies achter de Lola die hier al anderhalve dag ligt. We klaren in bij de politie en ‘s middags drinken we een borrel in de plaatselijke voetbalkantine. Hoewel soms pittig was het een geweldige tocht. Het vertrouwen in de Hafskip en onszelf is na een jaar ‘landrotten’ weer helemaal terug.

Kaapverdië!

Statistieken voor degenen die het interesseert:
Totaal gevaren 787 Nm in 7 dagen.
Dag 1: 125 Nm
Dag 2: 85 Nm
Dag 3: 100 Nm
Dag 4: 127 Nm
Dag 5: 124 Nm
Dag 6: 118 Nm
Dag 7: 108 Nm
Deze tocht hebben we 5 uur gemotord. We hebben gezien: 2 zeeschildpadden, meer vliegende vissen dan ons lief was (waarvan er drie ’s nachts in de kuip sprongen), twee springende tonijnen, een groep dolfijntjes (kleine soort) en er is 1 miniscuul tonijntje gevangen (en weer teruggezet om te groeien).

we vertrekken samen met de Lola

La Gomera

de nachten zijn helder door de volle maan 

we zetten de zeilen 'melkmeisje'

ook tijdens het eten koken
moet je je schrap zetten

na de nachtwacht. koud 's nachts 

ideetje voor een zeiltje voor de ingang wordt
gelijk uitgemeten

we verkleinen de zeilen
om (nog) langzamer te gaan

in de kuip zijn we meestal aangelijnd

brekers naast (en soms ook) in de boot

als je goed kijkt zie je op mijn linkerhand
iets glinsteren. Da's nou mijn tonijn(tje) 

flinke knaap zeg!

'weer ophalen' via de kortegolf radio (SSB)

aankomst Sal. De wind trekt nog even flink aan

af en toe wordt je wel een
beetje moe van dat geklooi aan dek

we ankeren achter de Lola.
We made it!