Golf van Biskaje

"Het is...het is...het is...bezeild!" stotteren we lachend tegen elkaar. We vertrekken uit Dartmouth naar Frankrijk met een heerlijk ruim windje. Na lange tijd eindelijk weer eens echt zeilen! We 'racen' naar Camaret sur mer.

In Camaret liggen we een paar dagen om de laatste voorbereidingen te doen voor de Golf van Biskaje. De 'Golf' is best een dingetje in de zeillerij. Berucht om z'n zware zuid-wester stormen met enorme golven en beroemd als drempel tussen het op-vakantie-zijn en het op-reis-zijn. We zorgen dat alles in top-conditie is. Hafskip is klaar voor vertrek en wij hebben er vertrouwen in. "Morgen vertrekken we...slik". 's Middags drinken we nog een gezellige borrel met Rob, Conny en de kids van de Agape. Zij vertrekken wat later.

Als we de volgende dag wakker worden waait het net iets te hard voor ons. We draaien ons nog even lekker om. Zo ontmoeten we Tom en Heidi van de Shalom. Zij willen ook Biskaje oversteken. Omdat ze het toch wel eng vinden besluiten ze een stuk met ons mee te varen. Een dag later is het zover. De weersverwachting laat een mooi noord-westen windje zien. Kortom alweer bezeild! We vertrekken licht gespannen. Het is toch de Golf van Biskaje....

De eerste dag hebben we een heerlijk bakstagwindje (schuin van achteren) 4. De golven vallen reuze mee en Hafskip is in haar element! Onder vol zeil vliegen we werkelijk richting Spanje. Viva Hafskip! Na een paar uur zakt de wind in naar 3 Beaufort. Omdat de golven ook minder worden blijven we 5 knopen snelheid houden. We hebben het gevoel dat we zweven over het water. Pas na anderhalve dag zakt de wind helemaal in en moet de motor aan. Hier hadden we op gerekend maar op de Golf van Biskaje hebben we liever iets te weinig dan iets te veel wind.

Gedurende de hele reis zien we springende dolfijnen en éénmaal zien we in de verte zelfs enorme 'blaas-fonteinen' van walvissen. (gelukkig blijven ze een beetje uit de buurt). De nachten zijn vrijwel volledig helder en we zien de sterrenhemel zoals je hem alleen op volle zee ziet. Talloze vallende sterren maakt dat we niets meer te wensen hebben.

We motoren door tot, aan het eind van de derde dag, de wind weer iets aantrekt. Een klein stukje voorzeil gaat uit en we varen met een lage snelheid verder. Het is inmiddels donker en we zien het vasteland al liggen. We willen niet in het donker de haven binnenvaren. Met 3 knoopjes varen we langs de kust van Spanje. We genieten van alle lichtjes op de wal en de heerlijke geuren van het Spaanse vasteland.

's Ochtends vroeg om half negen leggen we aan in A Coruna. Precies 72 uur hebben we er over gevaren. Een geweldige tocht en het weer deed precies wat verwacht werd. Blijkbaar hebben we even genoeg tegenwind gehad. Deze overtocht haalt waarschijnlijk de top 5 van 'makkelijke overtochten over de Golf ooit'. Hoe dan ook; we did it!