Saai Limfjord?

Eerlijk gezegd stelt het Limfjord op het eerste gezicht niet veel voor. Een grote plas met aan beide kanten een licht heuvelig landschap. Fotogeniek is het zeker niet. Toch genieten Petra en ik er erg van. Misschien is het juist wel omdat het niet spectaculair is dat het zo heerlijk rustig is. Wanneer je op het IJsselmeer een haven binnenvaart kun je er zeker van zijn dat je moet zoeken naar een plekje. Daar hoef je je in het Limfjord geen zorgen over te maken. In welke haven je ook komt, er is altijd plek zat. Daarnaast zijn er zelfs midden in het zomerseizoen genoeg ankerplekjes te vinden waar je ’s avonds in je blote kont een duik in het water kunt nemen zonder dat iemand zich er aan stoort.

Omdat het Limfjord zo rustig is zijn de mensen nog vriendelijk. De haventjes ogen vaak wel wat amateuristisch. Haast op het knullige af. Wij houden hier ontzettend van. We zoeken dan ook juist de minder toeristische haventjes op. Het loont om dan niet te veel van de pilots uit te gaan. Deze schrijven natuurlijk voor een groot publiek en de meerderheid wil nu eenmaal een grote haven met alle voorzieningen. Hoewel wij dat uiteraard ook makkelijk vinden, liggen we ook graag voor anker of in iets minder luxe havens.

zeehondje in de haven naast de boot

als er niet zoveel gebeurt
kun je wel lekker relaxen

wachten op de brug bij Aalborg

aan de steiger in Hals

Op het moment van schrijven liggen we in een nietszeggend haventje in Attrup. De Duits-Deense pilot schrijft hierover; “Für Gäste unatraktiver kleiner Bootshafen am Nordufer des Limfjords”. “Da’s de moeite van het kijken waard” zeg ik tegen Petra als we na een dag varen op zoek zijn naar een overnachtingsplekje. We zetten koers naar Attrup. In de halflege haven is alleen een restaurantje in een gebouwtje dat eerder aandoet als een flinke keet. We besluiten om te kijken of we in ieder geval gebruik kunnen maken van het toilet. Wanneer we het restaurantje binnen lopen zit het vol met ANWB bloesjes*. Iets ongemakkelijk in onze sjofele zeilkleding gaan we op zoek naar iemand die ons informatie kan geven over de haven. In gebrekkig Engels legt de restaurant eigenaar uit dat we gewoon van het toilet in het restaurant gebruik kunnen maken.” Er is ook een douche bij” wordt trots vermeld. Nog voordat we betaald hebben wordt de code van de deur overhandigd zodat we ’s avonds ook naar binnen kunnen.

We besluiten om hier te blijven liggen en betalen het havengeld in een brievenbus aan de muur. Terug op de boot drinken we de aanlegborrel en eten een hapje. Later die avond gaan we op slippers, gewapend met een handdoek en toilettas het restaurant binnen. Zo nonchalant mogelijk lopen we direct door naar het toilet. We moeten ons best doen om niet in lachen uit te barsten als we de verwarde blikken in het restaurant zien. Blijkbaar komen hier niet veel passanten.

De volgende dag blijven we in diezelfde haven liggen vanwege de harde wind. Iets verderop in de haven ligt een zeehond te zonnen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Op radio Limfjord klinkt voor de zoveelste keer een jaren 80 kneiter. Nee, saai is het hier zeker niet…authentiek zullen we het maar noemen. Morgen varen we weer verder. Benieuwd wat het Limfjord nog meer te bieden heeft.