Hafskip

“Gooi die lijn maar los!” roep ik naar Petra op het voordek. Langzaam varen we achteruit de box uit. Het is donderdagmiddag 22 november 2018, 13:15 uur. We  vertrekken naar Kaapverdië. Zodra we de box uit zijn horen we luid gejoel. Er gaat een scheepshoorn. Een steiger verderop zien we de bevriende zeilers Fabian  en Vanessa enthousiast naar ons zwaaien. “Tot ziens in Brazilië!” roept Fabian (zijn gaan ook naar Brazilië). Nogmaals luidt hij de scheepshoorn. We krijgen er kippenvel van en we zwaaien uitbundig terug. Met een grote glimlach varen we de haven uit. Samen met de ‘Lola’ van Pieter-Jan en Renske vertrekken we vanaf La Gomera. De Lola is sneller dan de Hafskip dus we hebben niet de illusie dat we ze lang zullen bijhouden. De eerste uren varen we gezamenlijk op. Na een paar uur stevige wind, in de acceleratiezone rond het eiland, kalmeert de wind wat. We zetten de fok bij en zetten koers naar het zuiden. Zoals verwacht verliezen we al snel contact met de Lola. ’s Nac...

“Eind deze week lijkt er een mooi weergat aan te komen” zeg ik tegen Petra. “Zullen we dan vertrekken?” “Is goed, antwoord ze, hebben we nog even de tijd voor de laatste voorbereidingen”. We liggen nu al een week of twee op La Gomera en we hebben zin om verder te trekken. Het eerdere plan om het eiland El Hierro nog te bezoeken laten we varen. We merken dat we weer toe zijn aan iets nieuws. We zijn tenslotte op reis. Aan de horizon lonkt Kaapverdië. De boot hebben we volgestouwd met voedsel voor de komende maanden. De overtocht naar Kaapverdië hopen we acht dagen over te doen. In ons achterhoofd hebben we echter ook al de oceaan oversteek naar Brazilië. Met een beetje mazzel doen we daar drie weken over. Hier op de Canarische eilanden is het nog relatief makkelijk inslaan. Dat doen we dan ook gretig. Momenteel aan blikvoer en pastas geen gebrek op de Hafskip. Verse groenten en fruit zijn inmiddels ook aan boord. Ook onze gasflessen zijn weer gevuld. Dat is nog wel een dingetje ...

Na een periode van ruim zeven maanden zijn we sinds een paar weken eindelijk weer aan boord. De scheepskas is gespekt en we hebben zin in nieuwe avonturen. Het voelt gelijk vertrouwd om terug te zijn. Wel was het even spannend om ons ‘huisje’ weer te zien. Zou alles nog heel zijn, geen schimmel of andere ellende? Gelukkig zag ze er erg goed uit. Behalve twee gebroken vlaggenlijntjes en een dikke laag stof was alles in prima staat. Na een weekje (erg rustig) voorbereidingen treffen konden we dan ook weer het water in. Voelt toch beter nu we drijven. De afgelopen weken hebben we onze rustige modus voortgezet. Heel veel is er niet gebeurd. Eerst maar weer een beetje wennen is ons motto. Van de werf zijn we doorgevaren naar Marina Santa Cruz. Hier lig je haast midden in de stad dus perfect voor onze klusjes. We beginnen gelijk aan de kluslijst met dingen die we gedaan willen hebben voordat we oversteken. Die kluslijst wil maar niet slinken dus we zullen één dezer dagen ons temp...