"Days like this" (Van Morrison)

Ik word wakker met zo'n gevoel dat je soms hebt; een glimlach op m'n mond, ik voel me ontzettend relaxed, heb zalig geslapen en ik heb zin in een kop koffie die Petra net al gezet heeft. Alles lijkt te kloppen. De laatste tijd heb ik steeds vaker van dat soort momenten.

We liggen in Aveiro en we zijn de enige buitenlandse boot (op een verlaten Franse na). Dat geeft een gevoel alsof je iets "ontdekt" hebt. Als ik in de kuip m'n koffie drink is het stil. Om ons heen een gebied dat een beetje doet denken aan Giethoorn. Wat een heerlijke leegte na het drukke Porto denk ik.

Als we ons ontbijtje op hebben gaan we op weg om Aveiro te ontdekken. Het zogenoemde Venetië van Portugal. "Wait a moment" zegt een Portugese man als we hem op de steiger passeren. Hij loopt met ons mee naar het clubgebouw en opent de deur. "Wat hebben we nu weer gedaan?" vraag ik aan Petra. Ze kijkt me met een vragende blik aan. Wanneer de beste man uit het gebouwtje komt lopen heeft hij een verenigingsvlaggetje bij zich. "For you" zegt hij met een grote glimlach. Vanaf nu zijn we dus trotse leden van de vereniging "Associação Aveirense de Vela de Cruzeiro".

In Aveiro besluiten we om de stad op de fiets te gaan verkennen. "Gratuite" zegt de 'verhuurder' en geeft ons de fietsen gratis mee. Tuurlijk, denk ik terwijl ik op de fiets stap, dat gebeurt op zo'n dag. We crossen, op onze uiterst toeristische fietsen, door de stad. Automobilisten glimlachen vriendelijk naar ons als ze ons voorrang verlenen. Da's nog eens wat anders dan Amsterdam of Kopenhagen denk ik. (Goed, er is één taxi chauffeur die iets onverstaanbaars naar me roept. Om de vibe niet te verpesten maak ik er maar van dat hij erg bezorgd is dat we geen helm op hebben.)

Een paar uur later leveren we de fietsen in en gaan op zoek naar een terrasje. We belanden op een pleintje met diverse lokale kroegjes. Ook zit er een muziekwinkeltje "Megahits" (ik verzin het niet) die buiten Fado muziek speelt. Heerlijke melancholische muziek. Na een aantal biertjes komt het dan ook flink binnen. Wat een dag, denk ik. Wat een leventje hebben we.