Hafskip

"Het kan hier 5 knopen stromen" zeg ik geschrokken tegen Petra als we op de rivier naar Lissabon varen. "Over een paar uur zijn we pas bij onze haven, precies wanneer de stroming op z'n sterkst is". Ik ben op dat moment aan het lezen in de 'Reeds' over onze bestemming. De maximale snelheid van Hafskip ligt rond de 6 knopen. Wanneer we met 5 knopen weggezet worden zal dit dus behoorlijk gevaarlijk kunnen worden. De laatste tijd is het zeilen echt ongelooflijk makkelijk. Na de Golf van Biskaje is het weer vrijwel altijd rustig en zonnig. Stroming is te verwaarlozen. Onze digitale kaarten zijn up-to-date en nauwkeurig. Wanneer we zin hebben zeilen we een stukje verder en anders blijven we liggen. De wind laat het nogal eens afweten maar op de motor kom je ook een eind. Hoe anders was dat in Scandinavië. Na de windstiltes in de Oostzee werd het weer guur en onvoorspelbaar. Daar moesten we echt tochten vooraf plannen en weerkaarten continu in de gaten houde...

Ik word wakker met zo'n gevoel dat je soms hebt; een glimlach op m'n mond, ik voel me ontzettend relaxed, heb zalig geslapen en ik heb zin in een kop koffie die Petra net al gezet heeft. Alles lijkt te kloppen. De laatste tijd heb ik steeds vaker van dat soort momenten. We liggen in Aveiro en we zijn de enige buitenlandse boot (op een verlaten Franse na). Dat geeft een gevoel alsof je iets "ontdekt" hebt. Als ik in de kuip m'n koffie drink is het stil. Om ons heen een gebied dat een beetje doet denken aan Giethoorn. Wat een heerlijke leegte na het drukke Porto denk ik. Als we ons ontbijtje op hebben gaan we op weg om Aveiro te ontdekken. Het zogenoemde Venetië van Portugal. "Wait a moment" zegt een Portugese man als we hem op de steiger passeren. Hij loopt met ons mee naar het clubgebouw en opent de deur. "Wat hebben we nu weer gedaan?" vraag ik aan Petra. Ze kijkt me met een vragende blik aan. Wanneer de beste man uit het gebouwtje komt lo...

"Nou veel plezier dan maar" zeg ik tegen Petra terwijl ze wegloopt. We liggen in de haven van Leixoes (Portugal) en Petra gaat van boord. Ze gaat samen met Carla, een vriendin die op bezoek komt, twee nachten in een hostel slapen. Waarom? Nou ten eerste is het gezellig, ten tweede is het makkelijk en ten derde heb ik dan even het rijk alleen (Whoop-whoop). Terwijl Petra en Carla weglopen kijk ik even naar m'n klussenlijst. Die is eigenlijk nog net zo lang als dat ie in Nederland was. Een paar klusjes die hoogstnodig zijn wil ik nu aanpakken en de overige klussen zullen wel weer blijven liggen. Ik vraag me af of ze aan het eind van de reis af zijn. De afgelopen dagen zijn we van A Pobra do Caraminal via het eiland (en natuurpark) Illa de Ons naar Baiona gevaren. In Baiona  hebben we een paar dagen voor anker gelegen. Eerlijk gezegd hebben we hier niet veel meer gedaan dan af en toe het dorpje in wandelen voor een vers brood en een boodschap. We waren van plan om naar V...

Terwijl ik loom m'n ontbijtje eet lees ik op het nieuws dat de eerste nachtvorst dit weekend verwacht wordt in Nederland. Da's even andere koek denk ik terwijl ik om me heen kijk. Een stralende zon en hoewel er een stevige wind staat is nachtvorst hier niet echt aan de orde. Langzaam dringt het tot ons door dat we de komende tijd vrijwel alleen zomer hebben. De maand september is begonnen en de herfst staat voor de deur. Nog even en de buurmannen halen hun bladblazers tevoorschijn en worden de tuintjes met militaire precisie schoon geblazen. Lange wandelingen door een herfstbos, de houthaard eindelijk weer eens aansteken, het bockbiertje in m'n oude stamkroegje terwijl het buiten giet. Ik zal het allemaal moeten missen dit jaar. Tuurlijk is het hier heerlijk en hebben we zeker niets te klagen. Toch hebben we af en toe van die mijmer-momenten. We varen nog steeds door de Spaanse Ria's. Van ankerbaai naar ankerbaai en af en toe gunnen we onszelf een nachtje in een hav...