Hafskip

Brazilië heeft ons zeer positief verrast. Hoewel veiligheid hier altijd een ding is hebben wij ons nog niet onveilig gevoeld. Je moet uiteraard wel goed oppassen maar zoveel vrolijkheid en vriendelijkheid hadden we niet verwacht na al die negatieve verhalen. Het grootste probleem voor ons is de taal. Tot nog toe sprak nagenoeg niemand Engels. Met Spaans kunnen we ons een beetje redden maar echt communiceren lukte nog niet. In Rio verandert dat plotseling. Vrijdagochtend komen we aan in Niteroi. Vrijdagavond zitten we al met een lokale zeiler (Enrique) in de club bar te kletsen. Heerlijk om even in het engels te kunnen praten over het leven in Brazilië en vooral in Rio. Zondag varen we mee met onze buurman (Anthonio) en een vriendin van hem (Sylvia). Op zijn luxe 41 voeter varen we naar een eilandje voor de kust van Rio. We doen ons te goed aan het Braziliaanse bier en we zwemmen met de Suikerbroodberg en de Copacabana op de achtergrond. Even denk ik terug aan de vraag die opspeelde t

Als je aan Brazilië denkt dan denk je aan Rio de Janeiro. Dat kunnen we natuurlijk niet overslaan. Vooraf hadden we al afgesproken; "in Rio gaan we even flink de toerist uithangen, ongeacht de kosten". Kortom; Rio here we come! De tocht er naar toe gaat helaas niet zonder slag of stoot. Na een lange periode van zuidenwind breekt er eindelijk een periode met redelijke wind uit het noordoosten aan. Het probleem is alleen de onweersbuien die overal voorspeld worden. Het zou precies mogelijk moeten zijn om tussen de buien door te varen. Maar dat is wel weer een krap weergat. We besluiten toch maar te gaan. Op maandag varen we weg uit Vitória. Onze buurman Yehuda helpt ons met het losgooien van de lijnen. "Its going to rain a lot" roept hij bezorgd. "We'll be fine" roepen we stoer terug. 's Nachts kunnen we onszelf wel voor onze kop slaan. De hele lucht is gevuld met lichtflitsen als ik de wacht van Petra overneem. Ik overdrijf niet als ik zeg dat

We hebben allebei gelukkig geen last van heimwee. Dat lijkt me ook nogal lastig als je zo'n lange zeilreis maakt. Toch missen we Nederland af en toe wel. We liggen nog steeds in de jachtclub (Iate clube) van Vitória. Omdat er een front is overgekomen met zuidenwind kunnen we nog niet verder naar Rio de Janeiro. Met dat front is er ook wat koudere wind, bewolking en regen meegekomen. Kortom; echt hollands weer. Nu zal het raar klinken maar wij vinden dit wel even lekker. Een beetje afwisseling van het stralende zomerweer. Met de donkere luchten komt ook het gemis van ons koude kikkerlandje een beetje bovendrijven. Stiekem keek ik net even op de webcam van de haven van Terschelling zoals ik dat vroeger op kantoor vaak deed (terwijl ik ondertussen keihard die geweldige administraties aan het voeren was natuurlijk).  De beelden van een bijna lege haven met de frisse lucht die je zo kan ruiken brengen erg mooie herinneringen naar boven. Onderweg komen we zeilers tegen die Nederlan

Tijdens de voorbereidingen van onze reis hebben we, zoals de meeste vertrekkers, veel blogs gelezen van mensen die al onderweg waren. Met verbazing las ik de verhalen waarin ze niet voldoende geduld hadden om te wachten op een mooi weergat om verder te zeilen. Vaak kwamen ze hierdoor in de problemen of in ieder geval in slecht weer. "Als wij vertrekken wachten we gewoon het perfecte weer af voordat we verder gaan" zei ik dan overtuigd tegen Petra. Maar ja, dat waren de voorbereidingen. Na een paar dagen wachten in Ilhéus beginnen we ons te vervelen. Best leuk een beetje in het zwembad hangen maar dat heb je na een paar dagen ook wel gezien. Toch is de weersverwachting niet echt veelbelovend. Een front met slecht weer en zuidenwind komt langs de kust omhoog richting de Abrolhos archipel. Laten we hier nou net naar toe willen. Volgens de voorspelling blijft het slechte weer waarschijnlijk wel veel zuidelijker dan de Abrolhos. Ongeduldig besluiten we toch maar te gaan. H